Do Heliosa [31]

You voted 4. Total votes: 3954

Homer

Muzo, dziecię Dzeusowe, Kalliope, teraz Heliosa,
bóstwo promienne, zacznij opiewać! Euryfaessa
pięknooka zrodział go Ziemi i Nieba synowi;
sławna bowiem Euryfaessę poślubił Hyperion,
siostrę rodzoną, a ona mu dała dzieci przepiękne:
Eos różanoramienną, Selene o włosach przepięknych
oraz niestrudzonego Heliosa, równego niebianom,
który i ludziom przyświeca, i bogom wieczyście żyjącym,
którydosiadłysz. Lękiem przejmuje jego spojrzenie
spod złocistego hełmu, promienie też blaskiem wspaniałym
biją od niego świetliste, a skronie i cudne oblicze
boczne osłony lśniącego nań hełmu wdzięcznie skrywają,
z dala widoczne, a szata na ciele mu piękna jasnieje,
tchnieniem wiatrów misternie utkana, a pod nim rumaki
pędzą dotąd, dopóki osiągną sam nieba środek
gdzie on wstrzyma swój rydwan o jarzmie złocistym i konie cudne
śle wieczorem je poprzez niebiosa do wód Okeanu
Bądź pozdrowiony, mocarzu, daj szczęsny mi żywot łaskawie!
Teraz, od ciebie zacząwszy, zamierzam sławić człowieczy
ród półbogów, ich czyny dla ludzi przez niebian wskazan.

Εἲς Ἥλιον

ἥλιον ὑμνεῖν αὖτε* Διὸς τέκος ἄρχεο Μοῦσα,
Καλλιόπη, φαέθοντα, τὸν Εὐρυφάεσσα* βοῶπις
γείνατο Γαίης παιδὶ καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος:
γῆμε γὰρ Εὐρυφάεσσαν ἀγακλειτὴν Ὑπερίων,

αὐτοκασιγνήτην, ἥ οἱ τέκε κάλλιμα τέκνα,
Ἠῶ τε ῥοδόπηχυν ἐυπλόκαμόν τε Σελήνην
Ἠέλιόν τ' ἀκάμαντ', ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν,
ὃς φαίνει θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν
ἵπποις ἐμβεβαώς: σμερδνὸν δ' ὅ γε δέρκεται ὄσσοις

χρυσέης ἐκ κόρυθος: λαμπραὶ δ' ἀκτῖνες ἀπ' αὐτοῦ
αἰγλῆεν στίλβουσι παρὰ κροτάφων δέ τ' ἔθειραι
λαμπραὶ ἀπὸ κρατὸς χαρίεν κατέχουσι πρόσωπον
τηλαυγές: καλὸν δὲ περὶ χροὶ̈ λάμπεται ἔσθος
λεπτουργές, πνοιῇ ἀνέμων: ὕπο δ' ἄρσενες ἵπποι.

ἔνθ' ἄρ' ὅ γε στήσας χρυσόζυγον ἅρμα καὶ ἵππους,

[αὐτόθι παύεται ἄκρου ἐπ' οὐρανοῦ, εἰσόκεν αὖτις]
θεσπέσιος* πέμπῃσι δι' οὐρανοῦ Ὠκεανόνδε.

χαῖρε, ἄναξ, πρόφρων δὲ βίον θυμήρε' ὄπαζε.
ἐκ σέο δ' ἀρξάμενος κλῄσω μερόπων γένος ἀνδρῶν
ἡμιθέων, ὧν ἔργα θεαὶ θνητοῖσιν ἔδειξαν.