Leto była tytanidą (a zatem rówieśniczką Zeusa i jego rodzeństwa). Jej rodzicami byli Khoios i Foibe. Urodziła się na wyspie Kos, albo w krainie Hiperborejczyków (co tłumaczy późniejsze z nimi związki Apollona).

Bogini macierzyństwa - wydała na świat bliźnięta Artemidę i Apollona i z nimi była przede wszystkim związane. W Azji czczoną ją także jako Boginię urodzaju, oliwki i palmy.

Była też Boginią skromności, zrównoważenia, przedstawiana jako kobieta w geście skromności zasłaniająca się welonem.

Po swej matce, tytance Foibe razem z siostrą Asterią, odziedziczyły moce profetyczne: Asteria reprezentowała wyrocznię ciemności, Leto zaś światłości.

Wielka oblubienica Zeusa, z którą zjednoczył się gdy oboje przemienili się w przepiórki. Gody z Zeusem, które miały miejsce w Didymie pod Miletem (Azja Mniejsza) skonfliktowały Leto z Herą, która zwykle zwalczała swoje konkurentki. Ciężarna Leto przeganiana przez boską małżonkę z miejsca w miejsce, prześladowana przez pasterzy krów, których za to zamieniła w żaby, a przede wszystkim przez strzegącego wyroczni Delfickiej Pythona, który ścigał ją po całym świecie (za co później zgładził go Apollo), zawędrowała też do Hiperborejczyków i do Likyi, a znalazła wreszcie spokojne miejsce do porodu na pływającej wyspie Delos. Mogła bowiem urodzić wyłącznie w miejscu, które jeszcze nie musnęły promienie słońca, co ponoć był warunkiem wymuszonym przez Herę. Wyspa zaś dopiero wynurzyła się z morza, spełniała więc ten warunek. Potem Bogowie przytwierdzili ją do dna.

Urodziła bliźniacze rodzeństwo - Apollona i Artemidę, powód zazdrości wielu matek. Sam poród trwał wyjątkowo długo, gdyż Hera zatrzymała na Olimpie Euleutyję - Boginię ułatwiającą porody. Pierwsza miała na świat przyjść Artemida i od razu stała się akuszerką swego brata.

Orficki hymn do Leto