Poganami są wszyscy, którzy potakują życiu, dla których Bóg jest wyrazem na wielkie Tak, potwierdzające wszystkie rzeczy. [Nietzsche]
Rodzimowierstwo (tradycja słowiańska) to politeistyczna religia oparta na przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian. Zaliczana jest ona do kręgu religii rekonstrukcjonistycznych – a to z tego powodu, że nie istnieje ciągłość przekazu z ojca na syna. Rodzima wiara Słowian została odrodzona na podstawie źródeł historycznych i ukrytej w każdym z nas słowiańskiej duchowości.
Gdy niebo noc obleka, do ciebie się zwracam,
Który pośrodku morza w podziemnej krainie
Na złotym siadasz tronie i dusz przodków strzeżesz!
Czuwaj, na czarnym koniu pędzący Trzygłowie,
Gdy zamykam swe oczy, czoło do snu kładąc -
Niech spokojny ów będzie i wolny od troski,
Przez zmory i nocnice groźne niezmącony.
Pozwól mi dniem minionym w spokoju się cieszyć,
Aby nie pragnął więcej nad to, co potrzeba.
Uwolnij mnie od zbytku, fałszywych uśmiechów
I nakarm podpłomykiem z orkiszowej mąki.
Ognioskrzydły Dadźbogu, Wyraju strzegący,
Dawco życia, śmiertelnych trosk opiekunie,
Który ciemność przepędzasz i dzień niesiesz światu,
Prośby mojej wysłuchaj i spojrzyj przychylnie!
Niech twe promienie, synu przedwieczny Swaroga,
Rozbudzają w mym sercu miłość do rzeczy pięknych,
A myśl moja niech szuka tego, co szlachetne,
I nie pożąda rzeczy niegodnych wyboru.
Obym zawsze pamiętał, że zwać się bogatym
Może jedynie człowiek przystrojony w mądrość.
Obym tyle dóbr wszelkich i złota posiadał,
Czcigodny boże, władco wiosny, który złotą
Dzierżysz w prawicy tarczę, młodością potężny,
Serce podziwiać każe bezmierne twe dary,
Które rozdajesz hojnie, mrozy przeganiając!
Oglądam w ten kwietniowy dzień przyjemnie ciepły,
W niebo zwróciwszy oczy, ptactwo, co z Wyraju
Powraca i dla ciebie pieśń niebiańską śpiewa,
Gdy wśród niw zbożorodnych przechadzasz się dumnie -
Wszystko szepce twe imię, twoje czci zwycięstwo...
Do siego roku! Szczodrego roku!
Żyto, pszenicę siejemy wokół!
Niechaj poschodzi, niechaj się rodzi
Dobro wszelakie w naszej zagrodzie,
Dobro wszelakie takie i siakie
Błogosławimy Swaroga znakiem,
Znakiem Swaroga, Jasnego Boga,
Dawcy pełnego stoga i broga,
Stoga i broga, żywota wszego
Rok w rok się rodzi wszystko od niego
Wszystko co wiada i co niewiada
Wszelka żywiołu Swarogu rada.
Hej! Rada rada rada raduszka
Swarogu rada nasza szczodruszka.
Autor: Antoni Wacyk
Śniegiem spowita
Oto spoczywa
Ziemia co żywi
I co okrywa
Żywi i darzy
Dobrem wszelakim
Chlebem i solą
I figą z makiem
Mlekiem i miodem
Ziemia płynąca
Żywi człowieka
Lwa i zająca
Bogata pani
Ziemia wielmoża
Jej góry, bory
Rzeki i morza
Posażna pani
Strojna, chędoga
Oblubienica Boga Dadźboga
Przyjdzie kochanek
Kochankę zbudzi
Będzie wesele
Precz zima pójdzie
Pokruszą lody
Strzały Dadźboga
Planeta Wenus jest jasnym obiektem widocznym tuż nad horyzontem wcześnie rano bądź późnym wieczorem. W religiach indoeuropejskich jej status bogini i szereg cech łączących ją ze słońcem i księżycem. Prawdopodobnie podobnie było również w przypadku religii Słowian.
Ponieważ Wenus widoczna jest na niebie tylko rano bądź wieczorem rozróżniano ją w Polsce jako Gwiazdę Zaranną oraz jako Gwiazdę Wieczorną. Występowała ona więc w wyobrażeniach w dwóch postaciach, a czasem nawet w trzech, o czym dalej.
Swaróg jest jednym z najważniejszych bóstw słowiańskiego panteonu, bogiem słońca i nieba oraz patronem kowalstwa. Według XII-wiecznej ruskiej opowieści to właśnie on przekazał ludziom kleszcze kowalskie, umożliwiając wykuwanie żelaznych narzędzi i broni.
Dramat w jednym akcie
MOTTO:
Była wśród tego zbłąkanego pogaństwa miejscowość wielkiego znaczenia. Miasto to zwało się Romowe i wzięło nazwę od Rzymu, ponieważ tam mieszkał najważniejszy kapłan pruski; nazywał się on Kriwe
Piotr Dusburg, kronikarz krzyżacki
OSOBY:
Copyright © 2024, panthion.pl
