Hymn do Dionizosa

Bluszczem strojnego Dioniza, głośnego, zaczynam opiewać,
Dzeusa świetnego potomka, a także przesławnej Semele-
jego to nimfy o włosach przepięknych piersią karmiły,
z rąk przejąwszy go ojca i władcy, i z troską chowały

w Nysy dolinach.Dorastał on zgodnie z wolą ojcowską
w grocie pięknie pachnącej, należąc do bóstw nieśmiertelnych,
Kiedy zaś dorósł u bogiń ten bóg, co cześć swą odbiera
w pieśniach, wówczas po leśnych częstokroć chadzał ostępach,
w laur i bluszcz przyodziany i z nimf orszakiem u boku,

którym przewodził; toczyła się lasem wrzawa rozgłośna.

Zatem i ciebie pozdrawiam, Dionizie strojny w winorośl,
kiedy zaś czas stosowny nadejdzie, wesołość nam ześlij
radość ta niechaj z każdym następnym rokiem powraca!

Εἲς Διόνυσον

κισσοκόμην Διόνυσον ἐρίβρομον ἄρχομ᾽ ἀείδειν,
Ζηνὸς καὶ Σεμέλης ἐρικυδέος ἀγλαὸν υἱόν,
ὃν τρέφον ἠύκομοι Νύμφαι παρὰ πατρὸς ἄνακτος
δεξάμεναι κόλποισι καὶ ἐνδυκέως ἀτίταλλον

Νύσης ἐν γυάλοις: ὃ δ᾽ ἀέξετο πατρὸς ἕκητι
ἄντρῳ ἐν εὐώδει μεταρίθμιος ἀθανάτοισιν.
αὐτὰρ ἐπειδὴ τόνδε θεαὶ πολύυμνον ἔθρεψαν,
δὴ τότε φοιτίζεσκε καθ᾽ ὑλήεντας ἐναύλους,
κισσῷ καὶ δάφνῃ πεπυκασμένος: αἳ δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο

Νύμφαι, ὃ δ᾽ ἐξηγεῖτο: βρόμος δ᾽ ἔχεν ἄσπετον ὕλην.
καὶ σὺ μὲν οὕτω χαῖρε, πολυστάφυλ᾽ ὦ Διόνυσε:
δὸς δ᾽ ἡμᾶς χαίροντας ἐς ὥρας αὖτις ἱκέσθαι,
ἐκ δ᾽ αὖθ᾽ ὡράων εἰς τοὺς πολλοὺς ἐνιαυτούς.

przeł. W. Appel