Pochodzenie rytuału Blot

- Blot, wymawiane jako "bloat"; blot jest rytuałem zawierającym ofiarę, zwyczajowo obejmującą poświęcanie krwi [ zobacz szczegóły poniżej ]; ofiara składana jest Bogom, jako prośba o błogosławieństwo, po którym odbywa się tradycyjna uczta. ( najczęściej z mięsa poświęconego zwierzęcia).

- W języku staro nordyckim słowo blot oznacza 'poświęcenie', 'ucztę' i krew'. Zaś blota znaczy 'wyznawać' lub 'poświęcać'.

- W staroangielskim słowo blot znaczy 'poświęcenie'; blotan z kolei 'poświęcać', obydwa zwroty w oryginale pochodzą od słowa 'blood' [krew]; powiązane są również z blesian, oznaczającego 'błogosławieństwo'

- Staroniemieckie słowo blozan znaczy 'poświęcać'.

Pochodzenie rytuału Faining

- Faining jest rytuałem nie zawierającym ofiary krwi, lecz często składają się nań dary z chleba, miodu lub podarunków prywatnych. Rytuał ten to dosłownie świętowanie, czy radość z czasu wolnego, lub szczególnego wydarzenia. Gothi/Gythia błogosławi lud, używając hlaut-tein ( rodzaj błogosławieństwa ), przy użyciu miodu, zamiast krwi.

- W języku staronorweskim feginn oznacza 'powodzenie'

- W staroangielskim pochodzi od słowa fagen, znaczącego 'powodzenie', 'szczęście' etc.

- Starogermańskie i gotyckie znaczenie słowa faginon to 'radość'.

Pochodzenie rytuału Sumbel

- Rytualne wznoszenie toastu ku czci Bogów, przodków / bohaterów, ludu przy użyciu miodu lub innego napoju.

- W języku staronorweskim sumbl lub sumbel [używane jako synonimy] można luźno przetłumaczyć jako 'zebranie (ludowe)', czasem też jako 'uczta, bankiet'

- Staroangielskie znaczenie symbel, lub symbal jest równe z powyższym.

- W staroniemieckim sumbel ma znaczenie jak zwroty wyżej;

Faining i Blot

Jest wiele źródeł historycznych mówiących o tych starych pogańskich rytuałach i o tym jak wyglądało ich przeprowadzanie. Jednym z przykładów może być Heimskringla, w której Snorri opisuje przebieg rytuału blot:

"Było starym zwyczajem, że gdy przyszedł czas na rytualne złożenie ofiar każdy przychodził do miejsca przy świątyni i przynosił ze sobą wszystko, co było mu potrzebne aż do zakończenia obrzędu. Na tą okazję mężczyźni przynosili ze sobą także miód; a wszystkie rodzaje bydła, w tym także konie, były zarzynane, a cała krew, która z nich wypłynęła zwana była hlaut, a naczynia w których się zbierała zwane były hlaut-vessels. Gdy naczynia były napełnione zakraplane krwią były ołtarze, ściany świątyni, tak wewnątrz, jak i na zewnątrz, i także ludzie byli namaszczani krwią; mięso zaś było gotowane, w sposób pikantny, dla tych, którzy byli zgromadzeni. Ogień był na środku świątynnej podłogi, nad nim znajdowały się czajniki, a pełne czary przeniesione były nad ogniem, a ten który organizował ucztę, błogosławił pełne czary i poświęcone mięso. Najpierw opróżniana była czara Odyna, za zwycięstwo i chwałę dla jego króla, następnie Niorda i Frey'a, za pokój i dobry czas. Potem, wedle zwyczaju, opróżniano czarę Bragi, po niej zaś, goście opróżniali czarę za pamięć o zmarłych towarzyszach, zwaną czarą pamięci."

Zarys możliwego współczesnego rytuału blot / faining.

NARZĘDZIA: miód, róg, młot Thora, misa na ofiarę ( krew lub miód ), hlaut-tein ( kij do błogosławieństw), dary, ewentualnie odczyt.

1. Zebranie.

2. Oświadczenie zamiaru.

3. Święcenie miejsca.

4. Wezwanie Bogów, i/lub duchów ziemi.

5. Odczyt / śpiewy ( czasem ma to miejsce w punkcie 7.)

a. Często w tym momencie odbywa się czytanie prawa, medytacja, a czasami inkantacje lub śpiewy.

6. Nalanie miodu do rogu i błogosławienie go.

7. Podawanie sobie rogu z miodem, wznoszenie toastu lub składanie próśb.

8. Skraplanie zgromadzonych i ziemi miodem ( lub krwią ofiarną) przy użyciu hlaunt-tein, często z słowami błogosławieństwa.

9. Czas na składanie osobistych ofiar, wrzucanych do ognia, oraz śpiewy.

10. Dziękowanie Bogom i duchom ziemi za towarzyszenie podczas rytuału.

11. Wylanie reszty miodu na ziemię.

12. Zakończenie rytuały i rozpoczęcie uczty.

To bardzo podstawowy zarys obrzędu, możesz dostosować go do własnych potrzeb. Niektórzy mogą wykonywać go zupełnie inaczej - to tylko wzór.

Sumbel

Sumbel jest rytualnym wznoszeniem toastu, mającym na celu zbliżeniem się do Bogów, i do siebie nawzajem. Słowa wypowiadane nad rogiem miodu są uświęcone i są rozciągnięte na wszystkich uczestników obrzędu. Najczęściej odbywają się trzy kolejki toastów, pierwsza - za Bogów, następna za przodków lub bohaterów, ostatnia zaś zawiera wszelkiego rodzaju toasty, pochwały, rozdawanie podarunków, śpiewanie, poezję - wszystko co czujesz się zmuszony powiedzieć w tym momencie ( z zachowaniem nienagannych manier i etykiety, naturalnie).

Sumbel można znaleźć w wielu źródłach tradycyjnej wiary pogańskiej, jak na przykład w Beowulf, Lokasenna, Hymisquvioa a także Heimskringla. Można się tam spotkać z zwrotem 'sittan to symle' co oznacza 'to sit to sumbel' [zasiąść do sumbel]. Miód jest pijany z rogów, zwanych czasami 'bragarfull', co znaczy 'promise-cup' [naczynie obietnic], lub 'bragafull' - najlepsze naczynie, naczynie wodza. Czasami są nad nim składane przysięgi - stąd zwano go naczyniem obietnic.

Niektóre grupy wyznaczają młoda kobietę, którą zwą potem Walkirią, by podawała róg od osoby, do osoby, co zostało opisane w tradycji.

Krótkie podsumowanie rytuału sumbel opisane jest w Heimskringla:

"Ogień był na środku świątynnej podłogi, nad nim znajdowały się czajniki, a pełne czary przeniesione były nad ogniem, a ten który organizował ucztę, błogosławił pełne czary i poświęcone mięso. Najpierw opróżniana była czara Odyna, za zwycięstwo i chwałę dla jego króla, następnie Niorda i Frey'a, za pokój i dobry czas. Potem, wedle zwyczaju, opróżniano czare Bragi, po niej zaś, goście opróżniali czarę za pamięć o zmarłych towarzyszach, zwaną czarą pamięci."

Zarys rytuału sumbel:

NARZĘDZIA: róg, miód, misa na ofiary

1. Zebranie ludzi w kole.

2. Omówienie układu rytuału ( zwykle dla tych, którzy odprawiają go pierwszy raz)

3. Napełnienie rogu miodem - czynność zwykle powierzana Frau/ pani domu.

4. Błogosławienie miodu - zwykle czynione przez pana domu

5. Rozpoczęcie pierwszego toastu, róg zwykle podawany jest zgodnie z wskazówkami zegara. Niewielka ilość miodu wlewana jest do misy. miód przelewa się do misy. Pierwszy toast wznosi się za Bogów.

6. Rozpoczęcie kolejnego toastu - za przodków i bohaterów. Miód wlewa się do misy.

7. Trzeci toast.

8. Wlanie miodu do ziemi, jako podarunek dla Bogów i duchów.

9. Zakończenie rytuału.