Hymn do Hermesa

Kylleńskiego Hermesa opiewam, Zabójcę Argosa,
władcę Kylleny oraz Arkadii w trzody bogatej,
bogów zręcznego posłańca, którego Maja powiła,
córka czcigodna Atlasa, po nocy z Dzeusem spędzonej.

Ona się z dala trzymała od bogów szczęśliwych gromady,
w grocie cienistej mieszkając - tam ciemną nocą Kronida
pieszczot miłosnych kosztował tej nimfy o pięknych warkoczach,
kiedy już Herę białoramienną sen słodki ogarnął;
nie spostrzegli ich związku bogowie ni ludzie śmiertelni.

Zatem i ciebie pozdrawiam, potomku Dzeusa i Mai;
ciebie najpierw wspomniawszy, ku innej skieruję się pieśni!
Żegnaj, Hermesie, posłańcze, radości dawco i szczęścia!

Εἲς Ἑρμῆν

Ἑρμῆν ἀείδω Κυλλήνιον, Ἀργειφόντην,
Κυλλήνης μεδέοντα καὶ Ἀρκαδίης πολυμήλου,
ἄγγελον ἀθανάτων ἐριούνιον, ὃν τέκε Μαῖα,
Ατλαντος θυγάτηρ, Διὸς ἐν φιλότητι μιγεῖσα,

αἰδοίη: μακάρων δὲ θεῶν ἀλέεινεν ὅμιλον,
ἄντρῳ ναιετάουσα παλισκίῳ: ἔνθα Κρονίων
νύμφῃ ἐυπλοκάμῳ μισγέσκετο νυκτὸς ἀμολγῷ,
εὖτε κατὰ γλυκὺς ὕπνος ἔχοι λευκώλενον Ἥρην:
λάνθανε δ᾽ ἀθανάτους τε θεοὺς θνητούς τ᾽ ἀνθρώπους.

καὶ σὺ μὲν οὕτω χαῖρε, Διὸς καὶ Μαιάδος υἱέ:
σεῦ δ᾽ ἐγὼ ἀρξάμενος μεταβήσομαι ἄλλον ἐς ὕμνον.
[χαῖρ᾽. Ἑρμῆ χαριδῶτα, διάκτορε, δῶτορ ἐάων.]

przeł. W. Appel