Poganami są wszyscy, którzy potakują życiu, dla których Bóg jest wyrazem na wielkie Tak, potwierdzające wszystkie rzeczy. [Nietzsche]
Merkury, wnuku wymowny Atlasa,
coś pierwszych ludzi dzikie obyczaje
złagodził słowem wprawnym i ćwiczeniem
zacnej palestry,
ciebie dziś sławię, wielkiego Jowisza
i bogów gońca, twórcę krzywej liry,
coś zawsze rzecz łakomą ściągnąć umiał
chytrym podstępem.
i tak, gdyś chłopcem będąc oddalić nie chciał
wołów porwanych, wtedy sam Apollo
krzyk groźny w śmiech obrócił, zoczył bowiem
kołczan skradziony.
Montium custos nemorumque, virgo,
quae laborantis utero puellas
ter vocata audis adimisque leto,
diva triformis,
imminens villae tua pinus esto,
quam per exactos ego laetus annos
verris obliquom meditantis ictum
sanguine donem.
Gór opiekunko i gajów, dziewico,
która cierpiące w połogu kobiety
trzykroć wzywana, słyszysz i wybawiasz,
o ty trójkształtna,
Faunie, co gonisz pierzchające Nimfy,
przez me dziedziny i słoneczne pola
przybądź łaskawie i odwiedź też proszę
moje zwierzątka,
bo na ofiarę składam jednoroczne koźlę
i w dzbanie, co Wenery towarzyszem,
win nie zbraknie, a ołtarz pradawny
dymi kadzidłem.
bydło się cieszy ziołem rozmaitym,
gdy powracają twe grudniowe nony;
ludzie na błoniach świętują beztrosko
z wołem leniwym;
O Venus, regina Cnidi Paphique,
sperne dilectam Cypron et vocantis
ture te multo Glycerae decoram
transfer in aedem.
fervidus tecum puer et solutis
Gratiae zonis properentque Nymphae
et parum comis sine te Iuventas
Mercuriusque.
O Wenus, Knidu i Pafos królowo,
rzuć ulubiony Cypr i gdzie cię woła
dymem kadzidła Glicera łagodna,
zstąp do świątyni.
Quid dedicatum poscit Apollinem
vates? quid orat de patera novum
fundens liquorem? non opimae
Sardiniae segetes feracis,
non aestuosae Calabriae
armenta, non aurum aut ebur Indicum
non rura, quae Liris quieta
mordet aqua taciturnus amnis.
premant Calenam falce quibus dedit,
fortuna vitem, dives et aureis
mercator exsiccet culillis
vina Syra reparata merce,
(z listu X)
Na przykład wniosek, że istnieją bogowie, wyprowadzamy między innymi z tego, że wszyscy mają wszczepione pojęcie bogów, że nigdzie żaden naród nie został aż tak dalece wyrzucony poza nawias praw i obyczajów, by nie wierzył w jakowychś bogów.
(z listu CXVII)
Przysięgam i wzywam Apollona lekarza i Asklepiosa, i Hygieję, i Panakeję, i wszystkich bogów i boginie na świadków, że tę przysięgę i tę umowę będę wypełniać według mych zdolności i mego rozumu. Będę tego, który mnie tej sztuki nauczył, poważać na równi z moimi rodzicami, dopuszczę go do uczestnictwa w moich dochodach, i jemu, jeśli w potrzebie będzie, z mojego (majątku) oddać, jego potomków jak braci traktować i tej sztuki wyuczyć, bez zapłaty i umowy.
Dionizos jest najmłodszym Bogiem w gronie Jaśniejących. Z jego przybyciem wiąże się powstanie szeregu dylematów. Pierwszy jest czysto akademicki: skoro już wcześniej było Dwunastu Bogów, to co teraz? Niektórzy teologowie rozwiązywali ten problem w ten sposób, że jedno z Bóstw opuszczało Olimp by dać miejsce nowemu Bogu, najczęściej była to Hestia. Z pojawieniem się tego Boga wiążą się też jednak dylematy powazniejsze, bo moralne. Z tych to względów niektórzy (jak mityczni Likurg czy Pantheus) nie chcieli pogodzić się z obecnością tak kontrowersyjnego Boga w szacownym gronie Olimpijczyków.
Copyright © 2024, panthion.pl